Rozdział VII: Stary, Ale Jary

Sory, że tak długo, ale brak jakichkolwiek pomysłów skutecznie zastopował proces twórczy :/ Ale wracamy z kolejną notką! Mam nadzieję, że się spodoba ;)

- Chłopcy! Mamy gościa! – krzyknął Skipper, gdy wszedł wraz z Drake’em do bazy.

Po chwili w pomieszczeniu znaleźli się pozostali lokatorzy i co ciekawe – Julian.

- Te, Julek, a ty tu czego? – zapytał dowódca.

- No co? Przyprowadziłem go tu, więc chyba mogę sobie posłuchać, nie?

- Skoro musisz…

- Skipper, a kimże jest nasz gość?

- Na razie wiem, że nazywa się Drake Parker i „wie jak załatwić tego sukinsyna”. Tylko, którego sukinsyna? Rozjaśnisz nam to? – zwrócił się lider do zabójcy.

- A mógłbym dostać szklankę wody?

- Jeśli dzięki temu szybciej powiesz nam, co masz powiedzieć, to okej. I jeszcze jedno: wody, czy wódy?

- Wody.

- Mike, przynieście naszemu gościowi napitek.

Młodzik skinął głową i zniknął na chwilę w kuchni, po czym wrócił, niosąc naczynie ze wzmiankowanym płynem. Parker ochoczo przyjął podarunek i wypił duszkiem napój, a następnie podjął opowieść:

- Dobra, a więc pamiętacie koncert Eminema, prawda?

- Pewnie. Zwłaszcza, to co było pote… - Jednak Szeregowy nie dokończył, bo Rico nadepnął mu na nogę.

- No, to pewnie pamiętacie nieudany zamach. To byłem ja, ale zrozumcie, jak płacą, to biorę robotę i nie zadaję zbędnych pytań.

- W normalnej sytuacji powinniśmy walnąć cię w tym momencie w łeb i wpakować do pierdla, ale mimo wszystko – mów dalej.

- Wynajął mnie do tego niejaki Aaron Blowhole, boss na rynku zbrojeniowym. Chciał wprowadzić zamęt serią zamachów. Nie wiem po kiego, ale wiem, że chciał. Po tym jak zawaliłem i złapał szpiega Lyngella w swojej bazie, wysłał mnie, bym zabił Duńca. Jednak on to przewidział i już na mnie czekał. Mi wyszła amunicja, a on miał przy sobie broń, więc wolałem nie ryzykować i dałem mu zadzwonić do Aarona. Wyszedłem na dach – w sumie sam nie wiem czemu – a po chwili przyszedł Hans, postrzelił mnie w nogę i zepchnął z budynku. Cudem złapałem się parapetu i dotarłem do Juliana, bo wiedziałem, że się znacie.

- Iście zajmująca historia. Jednak równie dobrze może być zmyślona – oznajmił Kowalski.

- Czyli, że sam strzeliłem sobie w nogę? Tak?

- Tego nie powiedziałem. Możesz być człowiekiem Lyngella. Sprawdźmy to! – Po tych słowach naukowiec poszedł do swojego pokoju.

- On tak zawsze? – spytał zażenowany Drake.

- Na ogół.

-Dobrze wiedzieć – mruknął zabójca, a dosłownie w sekundę po tym do pomieszczenia wpadł strateg z jakimiś goglami. Przypominały nieco noktowizor, jednak szkła nie były zielone, a niebieskie.

- Stary, co to jest, co masz na gębie? – zadał pytanie Rico.

- Wykrywacz metalu w wersji naocznej. Hm… Dobra, nie widzę, broni, bomby, ani nawet noża, jest czysty.

- I potrzebowałeś gogli do wykrywania metalu, żeby do tego dojść? – rzucił ironicznie Parker.

Naukowiec jedynie bąknął coś w odpowiedzi.

- Dobra, a teraz, powiedz mi, dlaczego się z nami tym podzieliłeś – rozkazał Skipper.

- Bo mam ochotę zabić gnojów, a oni chcą zabić was. To chyba jeden do jednego, nie?

- Logiczne, ale coś planujesz?

- Wiem gdzie Blowhole ma bazę. Nie jest jakoś silnie strzeżona, więc myślę, że w piątkę spokojnie byśmy do niej wbili bez większych problemów. Tylko potrzebujemy broni i dokładnego planu działania.

- Planem zajmie się Kowalski, prawda Kowalski? – Strateg mruknął coś pod nosem, jako odpowiedź. – Z bronią, może być problem.

- Niby czemu?

- Bo podczas okradania banku… - Mike chciał opowiedzieć o spektakularnej kradzieży, ale Rico ponownie nadepnął mu na nogę.

- I to mnie chcecie wpakować do pierdla? – zażartował Drake.

- Kiedyś o tym porozmawiamy. Teraz musimy zająć się bronią.

- Skipper, myślę, że wiem, skąd wziąć broń – oznajmił Kowalski.

- Dawaj, zaskocz mnie czymś.

- Pamiętam, że B.J.J. miał jej trochę na podorędziu.

- Ze wszystkich twoich chujowych pomysłów, ten jest jednym z najbardziej chujowych, wiesz?

***

Julian właśnie wjeżdżał na teren swojej posiadłości. Pożegnał się z komandosami, gdy wyruszyli do niejakiego B.J.J. Wysiadł ze swojego czarnego mercedesa i zaczął iść niespiesznym krokiem w stronę willi. Echo jego kroków odbijało się bardzo głośno wśród wszechobecnej ciszy. Doszedł do drzwi, pchnął je i wszedł do środka. Przysiadł na kanapie i zauważył światło, dochodzące z niewielkiego pokoju. Wszedł do pomieszczenia i ujrzał Maurice’a. Maurice był czarnoskórym hakerem, którego Julian zatrudnił już jakiś czas temu. Miał lekką nadwagę, jednak był nieprzeciętnie inteligentny. Jego szare oczy zawsze wszystko dogłębnie analizowały i po krótkiej obserwacji komputerowiec zawsze potrafił stwierdzić, z kim ma do czynienia. Diler podszedł do Maurice’a i rzekł:

- Wyślesz mi kilka emaili do kilku znajomych?

- Pewnie. Do kogo?

- Nieważne. Po prostu to zrób.

***

Piątka najemników dojechała do obrzeży miasta swoją nową furgonetką. Zatrzymali się przed starym domem, pomalowanym już bardzo dawno na biało. Na werandzie było bujane krzesło, jasnobrązowy stolik i kilka pustych puszek po piwie. Już powoli świtało, więc komandosi postanowili zaczekać, aż właściciel domu się obudzi. Nie czekali długo, bowiem B.J.J. był rannym ptaszkiem i wstawał zaraz po świcie. Gospodarz przyjrzał się z zaciekawieniem pojazdowi, po czym usiadł na fotelu i wyjął z przenośnej lodówki piwo. Miał na oko sześćdziesiąt kilka lat, siwe włosy, na których było wyraźnie widać zakola, oraz piwne oczy. Skipper wyszedł tylnymi drzwiami wozu o krzyknął:

- B.J.J. stara mordo! Co u ciebie?

Staruszek opluł się piwem ze zdziwienia, ale po chwili się opanował, wyjął spod stołu dubeltówkę i wycelował w dowódcę.

- Jeszcze masz czelność się tu pokazywać, złodzieju?

- Oj tam, od razu złodziej… Po prostu pożyczyłem tą rakietnicę…

- Gnoju zawszony! Ja kurna dam! – Po tych słowach wystrzelił, lecz Skipper zdołał uniknąć pocisku i wskoczyć z powrotem do auta.

- Skipper, właśnie sobie coś uświadomiliśmy – rzekł Kowalski.

- Niby co?

- Że broń mogliśmy kupić za kasę, którą ostatnio zdobyliśmy…

- W takich chwilach mam ochotę was wszystkich zajebać.

C.D.N.

Wiem, że to jedna z nudniejszych, krótszych i ogólnie słabszych notek, no ale, tak jakoś wyszło... Jednak od następnej części powinno być lepiej ;)

Co myślicie o Parkerze?

Jak uważacie - B.J.J. pomoże chłopakom czy spróbuje nafaszerować ich śrutem?

I czy chociaż się podobało? ;)